Μια σύντομη ιστορία της επενδυτικής χύτευσης

Σήμερα σε αυτό το άρθρο προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια σύντομη ιστορία για τοδιαδικασία χύτευσης επενδύσεων. Ως μια παλιά αλλά νέα μέθοδος χύτευσης, η χύτευση επενδύσεων αναπτύχθηκε καθώς η νέα τεχνολογία αυξανόταν κατά καιρούς. Χάρη στην ανάπτυξη σύγχρονης τεχνολογίας, υλικών και μηχανημάτων χύτευσης, ακόμη και η βασική διαδικασία είναι σχεδόν η ίδια με αυτήν που χρησιμοποιήθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια, η χύτευση επένδυσης εκσυγχρονίστηκε πολύ και τα χυτά έχουν πολύ καλύτερη επιφάνεια και σφιχτές ανοχές με υψηλή απόδοση παραγωγής .

Η ιστορία της χύτευσης με χαμένο κερί χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω. Η παλαιότερη χρήση του ήταν για είδωλα, στολίδια και κοσμήματα, χρησιμοποιώντας φυσικό κερί μέλισσας για σχέδια, πηλό για τα καλούπια και χειροκίνητη φυσούνα για τροφοδοσία κλιβάνων. Παραδείγματα έχουν βρεθεί σε όλο τον κόσμο στα είδωλα του πολιτισμού Χαραππά της Ινδίας (2500-2000 π.Χ.), στους τάφους του Τουταγχαμών της Αιγύπτου (1333–1324 π.Χ.), στη Μεσοποταμία, στους Αζτέκους και στους Μάγια στο Μεξικό και στον πολιτισμό του Μπενίν στην Αφρική, όπου η διαδικασία παρήγαγε λεπτομερή έργα τέχνης χαλκός, μπρούτζος και χρυσός.

Το παλαιότερο γνωστό κείμενο που περιγράφει τη διαδικασία χύτευσης επενδύσεων (Schedula Diversarum Artium) γράφτηκε γύρω στο 1100 μ.Χ. από τον Θεόφιλο Πρεσβίτερ, έναν μοναχό που περιέγραψε διάφορες διαδικασίες παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της συνταγής για περγαμηνή. Αυτό το βιβλίο χρησιμοποιήθηκε από τον γλύπτη και χρυσοχόο Benvenuto Cellini (1500–1571), ο οποίος παρουσίασε στην αυτοβιογραφία του τη διαδικασία χύτευσης επένδυσης που χρησιμοποίησε για το γλυπτό του Περσέα με το κεφάλι της Μέδουσας που βρίσκεται στη Loggia dei Lanzi στη Φλωρεντία της Ιταλίας.

Το επενδυτικό casting άρχισε να χρησιμοποιείται ως σύγχρονη βιομηχανική διαδικασία στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν οι οδοντίατροι άρχισαν να το χρησιμοποιούν για να κατασκευάζουν κορώνες και ένθετα, όπως περιγράφεται από τον Dr. D. Philbrook του Council Bluffs, Iowa το 1897. Η χρήση του επιταχύνθηκε από τον Dr. William H. Taggart του Σικάγο, του οποίου το έγγραφο του 1907 περιέγραφε την ανάπτυξη μιας τεχνικής. Επίσης, διαμόρφωσε μια σύνθεση μοτίβου κεριού με εξαιρετικές ιδιότητες, ανέπτυξε ένα επενδυτικό υλικό και εφηύρε μια μηχανή χύτευσης με πίεση αέρα.

Στη δεκαετία του 1940, ειδικά ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αύξησε τη ζήτηση για κατασκευή δίχτυ ακριβείας και εξειδικευμένα κράματα που δεν μπορούσαν να διαμορφωθούν με τις παραδοσιακές διαδικασίες χύτευσης ή απαιτείται υπερβολική μηχανική κατεργασία. Ο κλάδος στράφηκε στο επενδυτικό casting. Μετά τον πόλεμο, η διαδικασία χύτευσης του χαμένου κεριού εξαπλώθηκε σε πολλές εμπορικές και βιομηχανικές εφαρμογές που χρησιμοποιούσαν πολύπλοκα μεταλλικά μέρη και κατέκτησαν κυριαρχία στην κατασκευή πυροβόλων όπλων χρησιμοποιώντας τη νέα τεχνολογία για τη μείωση της έντασης εργασίας.

Οι σύγχρονες τεχνικές επενδυτικής χύτευσης (χαμένη χύτευση κεριού) προέρχονται από την ανάπτυξη στο Ηνωμένο Βασίλειο μιας διαδικασίας κελύφους που χρησιμοποιεί μοτίβα κεριού γνωστά ως διαδικασία επένδυσης Χ. Αυτή η μέθοδος έλυσε το πρόβλημα της αφαίρεσης του κεριού περιβάλλοντας ένα ολοκληρωμένο και ξηρό κέλυφος σε έναν απολιπαντικό ατμών. Ο ατμός διαπέρασε το κέλυφος για να διαλυθεί και να λιώσει το κερί. Αυτή η διαδικασία έχει εξελιχθεί με τα χρόνια στην τρέχουσα διαδικασία τήξης του παρθένου κεριού σε αυτόκλειστο ή κλίβανο.